Lu Ban – chiński cieśla i budowniczy żyjący w Okresie Wiosen i Jesieni, po śmierci ubóstwiony. Zgodnie z podaniami urodził się jako Gongshu Ban w państwie Lu, w rodzinie ciesielskiej. Przypisuje mu się niezwykłe uzdolnienia i wynalezienie wielu narzędzi oraz technik stolarskich i ciesielskich, m.in. piły. Przebywając na dworze w Chu skonstruował haki i tarany, używane w czasie walk morskich, a także drabiny używane przy oblężeniach miast do szturmowania murów. Wiele tekstów przypisuje mu również skonstruowanie maszyny latającej w kształcie ptaka, wykonanej z drewna i bambusa, która mogła unosić się w powietrzu bez przerwy przez trzy dni.
W późniejszych wiekach wokół postaci Lu Bana narosło wiele legend, w których przemierza on Chiny i w cudowny sposób rozwiązuje napotkane problemy. Według najpopularniejszego podania w Pekinie znajdowały się dwa pałace, wschodni i zachodni, z których pierwszy był mniej okazały i nie posiadał ani jednej pagody. Lu Ban zasmucony tym faktem dosiadł chmury i wraz ze swoją siostrą (częstą towarzyszką jego przygód) udał się na południe państwa, do miasta Hangzhou. Tam nad Jeziorem Zachodnim dostrzegli bardzo piękną pagodę o siedmiu ośmiobocznych piętrach, zwieńczoną smukłą iglicą. Zainspirowani tym widokiem w ciągu jednego dnia wznieśli podobną budowlę. Następnie Lu Ban poprosił pagodę, by zechciała przenieść się do stolicy i stać się ozdobą wschodniego pałacu. Pagoda zgodziła się i przybrała postać starca, po czym udała się wraz z Lu Banem i jego siostrą do Pekinu.