Chnum - w mitologii egipskiej pradawny bóg Górnego Egiptu. Wyobrażany był jako baran lub mężczyzna z głową barana.
Chnum ulepił człowieka z gliny a potem ukształtował go, podobnie jak cały świat, na kole garncarskim. Działalność Chnuma nie ograniczała się jednak do początku świata. Miał on kształtować każdego człowieka przez jego narodzeniem. Chnuma wiązano także z Nilem, tworzącymi się na rzece kataraktami oraz jej ujściem, które, jak wierzono, znajdowało się w rodzinnej miejscowości tego boga, Elefantynie. Odpowiedzialny za jego wylewy, Chnum był także bóstwem płodności.
Był patronem garncarzy. Jego żoną była bogini Satis, a córką Anukis.
Początkowo był lokalnym bóstwem wyspy Elefantyny, następnie jego kult rozpowszechnił się na cały Górny Egipt i Nubię. W ośrodku kultu w Antinoe czczony był wraz z Heket, która była tam uważana za jego małżonkę.
Od V Dynastii łączony był ze Słońcem, występując pod imieniem Chnum-Re. W sztuce jego wyobrażenia przy kole garncarskim pojawiły się za czasów XVII Dynastii, chociaż wzmianki o tej jego roli sięgają Tekstów Piramid.
Wyobrażany był jako baran lub mężczyzna z głową barana.